کد مطلب:711 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:328
مواردی که لازم نیست بدن و لباس نمازگزار پاک باشد
مسأله 856 ـ در سه صورت كه تفصیل آنها بعداً گفته می شود اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او
صحیح است: اول ـ آنكه به واسطه زخم یا جراحت یا دملی كه در بدن او است، لباس یا بدنش به خون آلوده شده
باشد. دوم ـ آنكه بدن یا لباس او به مقدار كمتر از درهم (كه تقریباً به اندازه یك اشرفی می شود) به خون آلوده باشد.
سوم ـ آنكه ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند. و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او
صحیح است: اول ـ آنكه لباسهای كوچك او مانند جوراب و عرقچین نجس باشد. دوم ـ آنكه لباس زنی كه پرستار بچه
خودش است نجس شده باشد، و احكام این پنج صورت مفصلاً در مسائل بعد گفته می شود.
مسأله 857 ـ اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون زخم یا جراحت یا دمل باشد، چنانچه طوری است كه آب
كشیدن بدن یا لباس یا عوض كردن لباس برای او سخت است تا وقتی كه زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده است،
می تواند با آن خون نماز بخواند. و همچنین است اگر چركی كه با خون بیرون آمده یا دوائی كه روی زخم گذاشته اند و
نجس شده، در بدن یا لباس او باشد. بلكه اقوی صحت نماز است اگر چه بر او شستن سخت نباشد.
مسأله 858 ـ اگر خون بریدگی و زخمی كه به زودی خوب می شود و شستن آن آسان است، در بدن یا لباس
نمازگزار باشد، نماز او باطل است.
مسأله 859 ـ اگر جائی از بدن یا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جایز نیست با آن نماز
بخواند، ولی اگر مقداری از بدن یا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده می شود، به رطوبت آن نجس شود، نماز
خواندن با آن مانعی ندارد.
مسأله 860 ـ اگر از زخمی كه توی دهان و بینی و مانند اینها است، خونی به بدن یا لباس برسد، احتیاط واجب
آنست كه با آن نماز نخواند، و با خون بو اسیری كه دانه های آن بیرون است، می شود نماز خواند، بلكه بنابر اقوی در
صورتی كه دانه هایش بیرون نباشد نیز می شود با آن نماز خواند.
مسأله 861 ـ كسی كه بدنش زخم است، اگر در بدن یا لباس خود خونی ببیند و نداند از زخم است یا خون
دیگر، جایز است كه با آن نماز بخواند.
مسأله 862 ـ اگر چند زخم در بدن باشد و بطوری نزدیك هم باشند كه یك زخم حساب شود تا وقتی همه
خوب نشده اند، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد ولی اگر به قدری از هم دور باشند كه هر كدام یك زخم حساب
شود، هر كدام كه خوب شد، باید برای نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.
مسأله 863 ـ اگر مقدار سر سوزنی خون حیض یا خون سگ، یا خوك یا بقیه حیوانهای حرام گوشت، در بدن یا
لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است و همچنین است خون نفاس و استحاضه و كافر و مردار علی الاحوط. ولی
خونهای دیگر مثل خون بدن انسان یا خون حیوان حلال گوشت اگر چه در چند جای بدن و لباس باشد در صورتی كه
روی هم كمتر از درهم باشد(كه تقریباً به اندازه یك اشرفی می شود) نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
مسأله 864 ـ خونی كه به لباس بی آستر بریزد و به پشت آن برسد یك خون حساب می شود، ولی اگر پشت آن،
جدا، خونی شود، و بهم متصل نشود، باید هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خونی كه در پشت و روی لباس است
روی هم كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحیح و اگر بیشتر باشد، نماز با آن باطل است.
مسأله 865 ـ اگر خون، روی لباسی كه آستر دارد بریزد و به آستر آن برسد و یا به آستر بریزد و روی لباس خونی
شود، و روی لباس و آستر آن بهم متصل نباشد باید هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خون روی لباس و آستر، كمتر
از درهم باشد، نماز با آن صحیح و اگر بیشتر باشد، نماز با آن باطل است.
مسأله 866 ـ اگر خون بدن یا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتی به آن برسد در صورتی كه خون و رطوبتی كه به
آن رسیده به اندازه درهم یا بیشتر شود و اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است. بلكه اگر رطوبت و خون به اندازه
درهم نشود و اطراف را هم آلوده نكند، نماز خواندن با آن اشكال دارد.
مسأله 867 ـ اگر بدن یا لباس خونی نشود ولی به واسطه رسیدن به خون نجس شود، اگر چه مقداری كه نجس
شده كمتر از درهم باشد، نمی شود با آن نماز خواند.
مسأله 868 ـ اگر خونی كه در بدن یا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست دیگری به آن برسد، مثلاً یك
قطره بول روی آن بریزد نماز خواندن با آن جایز نیست.
مسأله 869 ـ اگر لباسهای كوچك نمازگزار مثل عرقچین و جوراب كه نمی شود با آنها عورت را پوشانید نجس
باشد، چنانچه از مردار و حیوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آنها صحیح است، و نیز اگر با انگشتری نجس
نماز بخواند اشكال ندارد.
مسأله 870 ـ جایز است كه چیز نجس مانند دستمال و كلید و چاقوی نجس همراه نمازگزار باشد.
مسأله 871 ـ زنی كه پرستار بچه خود می باشد چه پسر باشد و چه دختر و به بول او لباسش نجس شده و بیشتر
از یك لباس ندارد، هر گاه شبانه روزی یك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگر چه تا روز دیگر لباسش به بول بچه نجس
شود، می تواند با آن لباس نماز بخواند. ولی احتیاط مستحب آنست كه لباس خود را طراف عصر برای نماز ظهر و عصر
آب بكشد.
مسأله 872 ـ هر گاه لباس پرستار به بول بچه ای كه از خودش نیست نجس شود، اگرچه روزی یك مرتبه آنرا آب
بكشد، چنانچه بعد از آن نجس شود نماز خواندن در آن لباس خالی از اشكال نیست.
صحیح است: اول ـ آنكه به واسطه زخم یا جراحت یا دملی كه در بدن او است، لباس یا بدنش به خون آلوده شده
باشد. دوم ـ آنكه بدن یا لباس او به مقدار كمتر از درهم (كه تقریباً به اندازه یك اشرفی می شود) به خون آلوده باشد.
سوم ـ آنكه ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند. و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او
صحیح است: اول ـ آنكه لباسهای كوچك او مانند جوراب و عرقچین نجس باشد. دوم ـ آنكه لباس زنی كه پرستار بچه
خودش است نجس شده باشد، و احكام این پنج صورت مفصلاً در مسائل بعد گفته می شود.
مسأله 857 ـ اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون زخم یا جراحت یا دمل باشد، چنانچه طوری است كه آب
كشیدن بدن یا لباس یا عوض كردن لباس برای او سخت است تا وقتی كه زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده است،
می تواند با آن خون نماز بخواند. و همچنین است اگر چركی كه با خون بیرون آمده یا دوائی كه روی زخم گذاشته اند و
نجس شده، در بدن یا لباس او باشد. بلكه اقوی صحت نماز است اگر چه بر او شستن سخت نباشد.
مسأله 858 ـ اگر خون بریدگی و زخمی كه به زودی خوب می شود و شستن آن آسان است، در بدن یا لباس
نمازگزار باشد، نماز او باطل است.
مسأله 859 ـ اگر جائی از بدن یا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جایز نیست با آن نماز
بخواند، ولی اگر مقداری از بدن یا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده می شود، به رطوبت آن نجس شود، نماز
خواندن با آن مانعی ندارد.
مسأله 860 ـ اگر از زخمی كه توی دهان و بینی و مانند اینها است، خونی به بدن یا لباس برسد، احتیاط واجب
آنست كه با آن نماز نخواند، و با خون بو اسیری كه دانه های آن بیرون است، می شود نماز خواند، بلكه بنابر اقوی در
صورتی كه دانه هایش بیرون نباشد نیز می شود با آن نماز خواند.
مسأله 861 ـ كسی كه بدنش زخم است، اگر در بدن یا لباس خود خونی ببیند و نداند از زخم است یا خون
دیگر، جایز است كه با آن نماز بخواند.
مسأله 862 ـ اگر چند زخم در بدن باشد و بطوری نزدیك هم باشند كه یك زخم حساب شود تا وقتی همه
خوب نشده اند، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد ولی اگر به قدری از هم دور باشند كه هر كدام یك زخم حساب
شود، هر كدام كه خوب شد، باید برای نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.
مسأله 863 ـ اگر مقدار سر سوزنی خون حیض یا خون سگ، یا خوك یا بقیه حیوانهای حرام گوشت، در بدن یا
لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است و همچنین است خون نفاس و استحاضه و كافر و مردار علی الاحوط. ولی
خونهای دیگر مثل خون بدن انسان یا خون حیوان حلال گوشت اگر چه در چند جای بدن و لباس باشد در صورتی كه
روی هم كمتر از درهم باشد(كه تقریباً به اندازه یك اشرفی می شود) نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
مسأله 864 ـ خونی كه به لباس بی آستر بریزد و به پشت آن برسد یك خون حساب می شود، ولی اگر پشت آن،
جدا، خونی شود، و بهم متصل نشود، باید هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خونی كه در پشت و روی لباس است
روی هم كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحیح و اگر بیشتر باشد، نماز با آن باطل است.
مسأله 865 ـ اگر خون، روی لباسی كه آستر دارد بریزد و به آستر آن برسد و یا به آستر بریزد و روی لباس خونی
شود، و روی لباس و آستر آن بهم متصل نباشد باید هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خون روی لباس و آستر، كمتر
از درهم باشد، نماز با آن صحیح و اگر بیشتر باشد، نماز با آن باطل است.
مسأله 866 ـ اگر خون بدن یا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتی به آن برسد در صورتی كه خون و رطوبتی كه به
آن رسیده به اندازه درهم یا بیشتر شود و اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است. بلكه اگر رطوبت و خون به اندازه
درهم نشود و اطراف را هم آلوده نكند، نماز خواندن با آن اشكال دارد.
مسأله 867 ـ اگر بدن یا لباس خونی نشود ولی به واسطه رسیدن به خون نجس شود، اگر چه مقداری كه نجس
شده كمتر از درهم باشد، نمی شود با آن نماز خواند.
مسأله 868 ـ اگر خونی كه در بدن یا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست دیگری به آن برسد، مثلاً یك
قطره بول روی آن بریزد نماز خواندن با آن جایز نیست.
مسأله 869 ـ اگر لباسهای كوچك نمازگزار مثل عرقچین و جوراب كه نمی شود با آنها عورت را پوشانید نجس
باشد، چنانچه از مردار و حیوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آنها صحیح است، و نیز اگر با انگشتری نجس
نماز بخواند اشكال ندارد.
مسأله 870 ـ جایز است كه چیز نجس مانند دستمال و كلید و چاقوی نجس همراه نمازگزار باشد.
مسأله 871 ـ زنی كه پرستار بچه خود می باشد چه پسر باشد و چه دختر و به بول او لباسش نجس شده و بیشتر
از یك لباس ندارد، هر گاه شبانه روزی یك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگر چه تا روز دیگر لباسش به بول بچه نجس
شود، می تواند با آن لباس نماز بخواند. ولی احتیاط مستحب آنست كه لباس خود را طراف عصر برای نماز ظهر و عصر
آب بكشد.
مسأله 872 ـ هر گاه لباس پرستار به بول بچه ای كه از خودش نیست نجس شود، اگرچه روزی یك مرتبه آنرا آب
بكشد، چنانچه بعد از آن نجس شود نماز خواندن در آن لباس خالی از اشكال نیست.